حواشی مبتذل بازی فولاد خوزستان و پرسپولیس به جاهای باریک رسید.

دومین شکست پرسپولیس در لیگ جاری، زنگ خطر جدی برای این تیم و هوادارانش بود که پیش‌تر تصور می‌کردند برای قهرمانی در لیگ بیست و دوم کار چندان سختی را پیش رو ندارند. بله آنها اشتباه کردند و حالا گرمای نفس سپاهان و حتی گل‌گهر و استقلال را پشت گوش‌شان احساس می‌کنند. اینک پرسش این است که چه شد قرمزهای پایتخت در فولاد آره‌نا باختند؟

یحیی گل‌محمدی وارد چهارمین سال حضورش در پرسپولیس شد. او چه رویاهایی دارد؟

«… دو تیم در یک نبرد پرفراز و نشیب به تساوی ۲-۲ رضایت دادند تا در ضربات پنالتی، این سپاهان باشد که بازی را می‌برد. پرسپولیس باخت، مهدوی‌کیا غریبانه خداحافظی کرد و گل‌محمدی در اوج فشار ناچار به استعفا شد. حالا بیشتر از ۹ سال از آن شب عجیب می‌گذرد و در این مدت اتفاقات زیادی رخ داده…»

گل‌محمدی به‌درستی تصمیم گرفت به جای شیون‌کردن بابت جدایی مهاجم هلندی و یادآوری اینکه او چقدر مهره مفید و مؤثری بوده، با این واقعیت کنار بیاید که دیگر کاری نمی‌شود کرد و باید روی داشته‌های تیم متمرکز شد. فرجام چنین رویکردی هم یک نمایش عالی در برابر گل‌گهر و یک فوتبال متعالی مقابل نساجی بود.

داستان بازیکنان خارجی پرسپولیس هم برای خودش قصه عجیب و غریبی است. به‌ طور کلی می‌توان گفت این تیم از بازیکن خارجی شانس نیاورده؛ اغلب نفرات غیر ایرانی سرخ‌پوشان کیفیت فنی قابل قبولی نداشته‌اند و آنهایی که به ندرت خوب از آب درآمده‌اند، زود از این تیم جدا شده‌اند.

مخالفان گل‌محمدی می‌گویند او مربی بازی‌های بزرگ نیست. این عده معتقدند یحیی در بازی‌های بزرگ و در مواقع حساس نمی‌تواند تصمیمات خوبی بگیرد و همین موضوع را بهانه‌ای برای انتقاد به گل‌محمدی قرار می‌دهند.